Firma BCD Travel – jeden z największych TMC na świecie, przeprowadziła badanie wśród swoich klientów posiadających firmową politykę podróży. Dane pokazały że większość osób podróżujących służbowo zna swoją firmową politykę podróżowania, ale większość przyznaje, że zdarza się im łamać wyznaczone tam zasady i limity.
Badanie, w którym w kwietniu wzięło udział 1200 podróżujących służbowo z całego świata, wykazało, że 96 proc. respondentów stwierdziło, że ich firma ma opublikowaną politykę podróży, a 62 proc. przynajmniej czasami odwoływało się do tej polityki podczas planowania podróży służbowej. Ponadto 95 proc. stwierdziło, że wie, jak znaleźć politykę, jeśli będzie musiała się z nią zapoznać.
Firmowa polityka podróży.
Polityka podróży służbowych to zestaw reguł określających w jaki sposób pracownicy mogą rezerwować podróże służbowe.
Polityka podróży służbowych to ważny dokument, ponieważ pozwala firmom kontrolować koszty wysyłania pracowników na wyjazdy służbowe i utrzymuje kontrolę nad wydatkami pracowników podczas podróży służbowych. W przypadku większych firm polityka podróży ma również znaczenie ze względów bezpieczeństwa i odpowiedzialności firmy za swoich pracowników. W Polsce niestety niewiele firm stosuje politykę podróży. W krajach UE oraz w USA jest to standard. W tym artykule przedstawiamy zasady przygotowania polityki podróży oraz udostępniamy nasz gotowy WZÓR.
Dlaczego firmowa polityka podróży jest łamana?
Według ankiety BCD, około dwóch trzecich podróżnych stwierdziło, że nie zawsze przestrzegają polityki podróżowania swojej firmy.
Z badania wynikają również różnice między poszczególnymi rejonami świata. Podróżni w Ameryce Północnej są „mniej skłonni” do łamania firmowej polityki podróż w porównaniu z tymi mieszkającymi w Europie lub regionie Azji i Pacyfiku.
Różnica ta może wynikać z „częstotliwości komunikacji dotyczącej zasad podróży”!!!
Najczęstszym powodem odstępstwa od polityki była konieczność zarezerwowania niezgodnego z polityką zakwaterowania lub transportu na spotkanie z klientem, co wskazało 31 procent respondentów.
Następnie odbywały się konferencje lub wydarzenia, na których podróżni musieli korzystać z niepreferowanych dostawców zakwaterowania lub nieruchomości z wyższymi stawkami niż dozwolone w polityce podroży, co wskazało 28 proc. podróżnych. Mniejszy odsetek stwierdził, że było to spowodowane nieznajomością regulaminu (6 proc.) lub korzyścią osobistą, taką jak gromadzenie punktów lojalnościowych (5 proc.).
Ponad 90 procent respondentów stwierdziło, że otrzymuje przynajmniej pewną ilość informacji na temat firmowej polityki podróżowania, a 57 procent stwierdziło, że taka komunikacja miała miejsce często lub często.
Około jedna trzecia respondentów stwierdziła, że komunikacja na temat polityki podróżowania miała miejsce rzadko, według BCD. E-mail był najczęstszym źródłem komunikacji dla 70 procent respondentów.
Chociaż firmowa polityka podróży miała większy wpływ na decyzję pracowników o pozostaniu w organizacji, ponieważ 26 procent stwierdziło, że miała wpływ na ich chęć pozostania. Było to znacznie wyższe w regionie Azji i Pacyfiku, gdzie prawie połowa stwierdziła, że polityka miała wpływ na decyzję o pozostaniu lub nie, chociaż odsetek ten wyniósł tylko 27 procent w regionie EMEA i 21 procent w Ameryce Północnej.
